|
 |
 |
Diriliş |
 |
|
|
|
|
|
|
06/09/2007
|
|
|
A. HOŞGÖR
Yerde, solmaya yüz tutmuş, bir çiçek dalı buldu genç kız. Yüreği burkularak eğilip aldı. Üzerinde birkaç yaprak... Fakat hepsi de boyunlarını bükmüş. Daim ucuna İlişti gözü. Orası daha ölmemiş gibiydi. Hemen götürüp bir bardak suyun içine soktu.
Ertesi gün gözlerine bir türlü inanamadı. Dün suya soktuğu dal, canlı ve dipdiri, kendisine gülümsüyor, adeta teşekkür ediyordu. Bütün zerreleri sevinçle titredi. Boynunu büken yapraklar açılmış, hayat dolmuştu. "Su" diye mırıldanarak çiçeği eline aldı. Gözleri dalıp gitmişti suya. Neden düşünmemişti daha önce, neden?..
Annesi, babası ve yakınları, "bunalım geçiriyor" diyorlardı ona. Çünki, bir müddettir eski hâlini kaybetmiş, durgunlaşmıştı. "Gül gibi soluyor bu kız" diyorlardı. Maddi hiçbir şey tatmin etmiyordu onu. Bir boşluk içinde yüzdüğünü sanıyor, fakat sebebini bir türlü bulamıyordu.
İşte şu anda, İçinde bir şeylerin kıpırdandığını hissederek, elindeki dalı tekrar suya koydu. Pencereye doğru yürürken beyni karıncalanıyor, yüreği kuş gibi çırpınıyordu. Camları açtı sonuna kadar. Başını kaldırarak güneşe baktı. Daha önce onu hiç görmemişti sanki. "Evet" diye düşündü. "Tabii görmemiştim. Çünkü kendisini değil, yerdeki yansımalarını görüyordum sadece. "Pencereden sarkmış, hiç görmemiş gibi, büyük bir merakla bakıyordu her şeye. "Gözlerim mi değişti, yoksa dünyam mı" diye düşünüyordu. Karsıya kıyıya vuran dalgalara baktı. Ne kadar hızlı, köpürerek geliyor, fakat kıyıda eriyip bitiveriyorlardı. Dalgaların bitiş yerlerine ilişti gözü. Onları sınırlayan neydi orda? İşte o anda, ordaki kudreti bütün varlığıyla hissederek, titredi. Bütün benliği dolu dolu olmuştu. Bu kudretin azametinden, ellerini yüzüne kapadı ve hıçkırarak ağlamaya başladı. Bu zamana kadar habersiz yaşadığı, su anda neye bakarsa gördüğü kudretin varlığıyla dopdolu, dizleri büküldü ve yere çöktü.
Ne kadar kalmıştı o vaziyette, bilemiyordu. Arkasını dönünce, suda ıslanmış dalı gördü yeniden. Birlikte dirilmişlerdi. O da bulmuştu. Evet, kendisini solmaktan, ayaklar altında çiğnenmekten kurtaran hayat suyunu bulmuştu ve kana kana içiyordu, Bu ne büyük bir hazdı. Tam ölmek üzereyken yeniden hayat bulan o çiçek gibi, gülümsüyordu her şeye.
|
|
|
|
|
|
Aynı Kategoriye Dön |
|
|
| |
|
| |
|
 |
| |
|
|
Untitled Document
|
