Canan'ın Yaşadığı Dehşet Olay

Zuhal abla beni mankenlik ve oyunculuk ajansına getirmişti. Çok özel olan iş buydu. Hayatımda ilk defa böyle bir yere gelmiştim. Çok utanıyor, konuşamıyordum. Herkes güzelliğimi övüyor mutlaka manken olmam gerektiğini söylüyordu.

O gün çok pahalı bir yerde çok güzel bir yemek yiyince onların o kadar da korkulacak ve çekinilecek insanlar olmadığını düşünmeye başladım. Hepsi samimiydi ve hepsi de yardım etmeye çalışıyordu.

Suzan abla durumumuzu ve fakirliğimizi onlara daha önce anlattığından durmadan hiç merak etme çok para kazanacaksın diyorlardı.

Bu sözler içimi ısıtıyordu. Daha çok para daha güzel yaşamak demekti. Ailemin bunu duyunca nasıl karşılayacağıysa benim için kocaman bir soruydu.


Akşam babama bunu anlattığımda o kadar sinirlenmişti ki Suzan ablanın yanında çalışmayı bana yasak etmişti. Küçük kardeşimde bana bu kararımdan dolayı kötü davranır olmuş, annem yüzüme bakmaz olmuştu. Niçin böyle yaptıklarını anlamıyordum. Kararımdan vazgeçmeyecektim. Bu işle beraber çok para kazanıp çok rahat yaşayacaktık.


Ne olacaksa o akşamdan sonra olmuştu. Hayatımın en kötü anları o anlardır. Her şey bir anda olup bitmişti. Ne olacağını anlayamamıştım. Dediğim gibi her şey benim suçumdu. Ailemi dinlememiş burnumun dikine gitmiştim.

Ertesi sabah erkenden beni çağırdıkları yere gitmiştim. Kardeşimin beni takip ettiğinden haberim yoktu. Çekimler için bir yere gidecektik. O yere doğru gittikçe tenha yerlerden geçtiğimizi gördüm. İçimi bir korku kaplasa da şüphelenmedim. Ama artık terkedilmiş bir evin önüne gelince her şeyi anlamıştım.


Kollarımdan tutup beni zorla içeriye götürmeye çalışırlarken kardeşimin koşarak geldiğini gördüm. Elinde sivri bir şey vardı. Yanımıza vardığında hiç düşünmeden elindekiyle beni zorla tutup götürmeye çalışanlara vurmaya başlamıştı. Adamlardan biri aldığı darbeler yüzünden oracıkta ölmüştü.


Ben kurtulmuştum ama kardeşim tutuklanıp götürülmüştü. Dizlerimin üzerlerine çöküp körlüğüme saatlerce ağlamıştım. Nasıl olmuştu da bunlara kapılmış, ailemi dinlememiş, gerçekleri görememiştim. Şimdi artık her şeyi görmüştüm. Ama çok geç kalmıştım.

Benim kötü hikayem böyle bitmişti. Bundan sonra aklımda sadece ailem ve kardeşim var. Bir gün tekrar kardeşime sarılıp başını okşayacağım günü sabırsızlıkla bekliyor, beni affetmesi için dua ediyorum.