Nerede Bu Devlet Diyenlere İbretlik Cevap

Allah’a yalvararak gözyaşları içinde uyduğum o gecenin sabahında rüyamda çok büyük bir kalabalığın ortasındaydım. Kalabalığın başında parlayan birisi konuşuyor herkese hitap ediyordu.
Gözlerimi kısıp biraz daha dikkatli baktığımda konuşan kişinin Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan olduğunu fark ettim.


Acaba bu toplantı neyin toplantısıydı. Cumhurbaşkanımız kimlere hitap ediyordu ve benim burada ne işim vardı?

Bir süre sonra anladım ki Cumhurbaşkanımız valiler ve kaymakamlara konuşuyor ve onlara diyordu ki ‘’ şehrinizde bir kişi bile aç olarak uyuyorsa bu öncelikle sizin esasında da benim üzerime bir vebaldir’’.


Bu söz beynimde şimşekler çaktırmıştı. Terler içinde uyandım. Aklıma koymuştum. İlk iş olarak bulunduğumuz ilçenin kaymakamlığına gidip durumumu arz edecektim. Öyle de yaptım.


Hazırlanıp yaklaşık yarım saat yürüme mesafesinde olan kaymakamlığa ulaştım. Girişteki görevli durumumu anlatıp kaymakam beyle görüşmek isteğimi ilettim. Onlar beni bir odaya alıp önüme sıcacık bir çay koydular.

Ne zamandan beri sıcak bir çay içmemiştim. Benimle görüşen hanımefendi kaymakamın Ankara’ya Cumhurbaşkanımızın da katıldığı bir toplantıya iştirak etmek için gittiğini, bu sebeple kendisinin bana yardımcı olacağını belirtti.


Ben en başından beri yaşadıklarımızı detaylı bir şekilde anlattım kendisine. O ben anlattıkça duygulanıyordu. Sonunda dayanamayarak ağlamıştı.
Konuşmam bittiğinde kardeşimin nerede olduğunu sordu. Ona barakamızın yerini tarif ettim. O da hemen bir araç ve şoför ayarlatıp kardeşimi evden alıp kaymakamlık binasına getirtmişti.


Oradan şehrin en ünlü lokantasına yemeğe gittik. Kardeşimle ben günlerdir o kadar çok açlık çekmiştik ki önümüze gelen her şey bize bal gibi geliyordu.
Karnımızı doyurduktan sonra bizi kaymakamlığa bağlı bir yurda yerleştirmişlerdi. Burası geçici evimizdi. Bizimle ilgilenen kadın bize bir ev tahsis edeceklerini ne gerekiyorsa temin edeceklerini söylüyordu.


Ertesi gün kaymakam bey Ankara’daki toplantının bitimiyle ilçeye geri dönmüştü. Başımızdan geçenleri ona da detaylı bir şekilde anlattım. O da kendini tutamamış gizlemeye çalışmasına rağmen gözlerinin dolduğunu görmüştüm.


O gün kaymakam beyin yaptığı ilk iş amcalarımı aramak oldu. Onları makamına çağırmıştı. Geldiklerinde baş başa görüştüler. Yarım saat kadar sürmüştü.
Çıktıklarında amcamlar hakkımız olan malı bize vereceklerine söz verdiler. O gün bizim için her şey yeniden başlıyordu.


Ve anladım ki çok büyük bir devletimiz vardı. Bir barakada yaşayan iki çocuğu bile dert edecek kadar koca yürekli devlet büyüklerimiz vardı.
Allah onları başımızdan eksik etmesin.
Amin.

Sizden ricam devletimizin büyüklüğüne inanmanızdır.
Bu yazıyı paylaşmamın amacı özellikle sosyal medyada nerede bu devlet diyenleri görüp onlara bizzat yaşadığım bu olayla cevap vermek istememdir. Başka hiç bir arzum yoktur. Yazıyı paylaşmanız beni mutlu eder.
Sevgilerle

Zeynep Erva
08.05.2021