Sevgi ve ihanet arasında kalan kadının ibretlik tercihi

Bu hissin sesimi değiştiren kötülüğünü kocama, yarime, biricik eşime yansıtmamak için elimden geldiğince yapmacık da olsa gülüverdim ve birtanem diyebildim.

Kocam başta konuşmakta zorluk çekiyor gibiydi. Kelimeler ağzında dolanıyor ama bir türlü çıkarmıyordu sanki. O an içimdeki kötü his giderek kuvvetlendi. O böyle konuşmakta zorluk çekince aklıma hemen hastanede ya da benzeri bir yerde oluşu geldi.


Belki eve gelirken bir hırsız çetesiyle karşılaşmıştı da onu öldüresiye dövmüşlerdi. Bu ihtimal kafamda belirince korkumdan elim ayağım boşaldı kendiliğinden dizlerimin bağı çözüldü tutmaz oldular. Hemen ona neredesin, söyle hemen geleyim dedim.


Ama o bu sefer gayet sakin bir sesle merak etme bir şeyim yok dedi. O an onun telefon başında sallandığını anladım. Az önce kelimeleri doğru düzgün söylemeyişi de sarhoşluktandı.

Bunu anlayınca içim bir parça rahatladı ama bu sefer kocamın niçin bu kadar sarhoş olduğu düşüncesi geçti aklımdan. Evet o da bunun kötü bir şey olduğunu bilirdi ama arada bir arkadaşlarıyla içer sonra da çok pişman olup tövbe ederdi.


Fakat bu seferki çok farklı görünüyordu. Sessizce açıklamasını bitirmesini kalbim küt küt ederek bekledim. Beklerken de duyacağım şeylerin ne kadar korkunç olacağını hesap etmeye çalışıyordum.


Kocam telefonun başında biraz daha dinlenip kendine geldikten sonra iş arkadaşlarıyla yemeğe çıktığını, bu gece geç geleceğini, yemek için kendisini beklememelerini söylemişti. Telefonu kapatmadan önce de oğlumuzu benim yerime öp diye eklemişti. Kocamın daha sonra yaptığı hiçbir şey içimi söylediği bu sözler kadar yakmamıştı.

Bu sözler bana bir veda sözleri gibi gelmişti. Gözlerim o an dolunca yaptığımın ne kadar saçma olduğunu düşünüp hemen kendime bir çekidüzen verdim. Ben kocama güveniyordum ve onu her şeyden çok seviyordum.


Onun beni üzecek bir şey yapacağına asla inanmıyordum. Ah nasıl da yanılmışım! Ama nerden bilebilirdim o geceden sonra her şeyin hızla değişeceğini. Şimdi düşünürken olayları bütün çıplaklığıyla görebiliyorum.


O günlerde yani yedinci yılımızı kutlamamaza birkaç gün kala kocamdaki değişiklikleri görmezden gelip hiçbir şey olmamış gibi davranmışım. Böyle yapınca gerçekten her şeyin aynı kaldığını sanmakla büyük hata etmişim. Kocamın o gece yemeğe çıktığı arkadaşları yeni iş yerindeki arkadaşlarıydı ve daha bir kaç gün olmuştu tanışalı.

Bir de patronları vardı. Adı Sibeldi. Ne olduysa o iş yeri oldu zaten. Ama sırasıyla anlatmam gerek her şeyi. Bir kaç gün sonraki yıldönümümüz gelip catmıştı en sonunda. O kötü geceyi unutmuş kalbim pır pır ederek kocamı bekliyordum.


Onun için en güzel yemekleri yaparken akşam bana nasıl bir sürprizle geleceğini düşlüyordum. Her şeyin mükemmel olacağını sanıyordum.


Yazının devamı için Görsele t.klayarak ilerleyiniz.