Yürekleri Parçalayan Yaşanmış Bir Olay

Komşularımızdan hiç kimse kapımızı çalmadığı gibi kapımızın önünden bile geçmemeye gayret ediyorlardı.

O gün yine kuru ekmek ve çay ile karnımızı doyurup kardeşlerimi yatırdım ve beklemeye başladım. Sık sık babamın telefonunu arıyordum ve her aradığımda bu sefer çalacak umudu içimi ısıtıyordu.

Tam o esnada telefonum çaldı, bilmediğim bir numara idi, açtım ve karşımda ki ses hastaneden aradığını belirtip babamı kaybettiğimizi söyledi.



Hastaneye gitmek istediğimi babamı görmek istediğimi söyledim kabul etmediler.
Korona sebebiyle vefat edenlere uygulanan defin yöntemi ile görevliler tarafından defnedileceğini, hiç kimsenin katılmasına müsaade edilmediğini belirttiler.



Annemin durumunu sordum, arayan kişi ondan herhangi bir bilgisinin olmadığını, bilgi alıp geri dönüş yapacağını belirtti ve kapattı.


Dünyam başıma yıkılmıştı, annem canı ile mücadele ediyor kardeşlerim akşam yedikleri kuru ekmekle aç karınlarına uyumaya çalışıyor bende bir yandan ağlıyor bir yandan da sesimi kardeşlerime duyurmamaya çalışıyordum.





Onlara ne diyebilirdim ki; günlerdir babam ve annemin iyileşip geri döneceği umudu ile onları ayakta tutuyordum.


Arayıp durumumuzu söyleyebileceğimiz hiç kimsemiz yoktu. Babamlar biz küçükken köyden ayrılmışlar, orada ne yaşamışlarsa bize hiç anlatmadılar ama aileleri ile kavgalı ayrılmışlar ki hiçbir zaman akrabalarımız ile bağlantı kurmadılar bizi de arayıp soran olmamıştı.



Yazının devamı İçin Görsele tçklayarak ilerleyiniz..